Za oknem plejstoceńskie widoki, glacjał z interglacjałem tarmoszą się za białe łby, w zamieci toczą wojnę na śnieżki i sople. Glacjał poderżnął gardło przeciwnikowi, dookoła biało od jego krwi.
Do wiosny mentalnie daleko. Robię porządki hm wiosenne (hahahaaaaa!)
- Małżu, zastanawiam się, czy nie umaić domu choinką, która w swym wyrazie współgrałaby ze scenerią widoczną za oknem. Śmiem wątpić, czy utorujemy sobie drogę, by przedrzeć się w tym roku ze święconką. Nie możemy ryzykować także, by spadkobiercy zaginęli nam bez wieści w zaspach. Nie po to karmiliśmy ich tyle lat frykasami, żeby teraz ot tak sobie przepadli.
- Małżowino, nie wiem czy to aby dobry pomysł sprowadzać ponownie do domu legowisko mszyc i pajęczych miotów. Poza tym trzeba by mieć oczy naokoło głowy, żeby upilnować potomstwo rodzone i przysposobione, by nie właziło w igliwie po sufit.
- OCZY-WIŚCIE Małżu! jest na to sposób :)
W istocie rzeczy, Małż, święty człowiek, ma rację. Obecnie w kuchni grasują już wybudzone z zimowej hibernacji dzikie hordy mrówek. Szukają szaleńczo ujścia, lądując co noc w misce kota, na której ktoś napisał META. Obudziły się też kątniki i w popłochu biegają na obcasach po chacie w tę i nazad. W wannie relaksują się kosarze z rybikami. U sufitu na swym hamaku leżakuje krzyżak. Być może w mące wylegują się tłuste robale, boję się zajrzeć do rodzynek, które gotowe są pewnie odlecieć na własnych skrzydłach. Gdzie wejdę- życie wre. Bractwo niecierpliwie przytupuje w blokach startowych przy drzwiach balkonowych, spogląda w kalendarz, czy aby nie za szybko zbudziło się z zimowego snu. No niby nie. Jak wól, wiosna w kalendarzu. Kot robi sobie safari polując na wszystko co się rusza. Rzuca się w przepaść z rozhuśtanej lampy, z prędkością strzykwy przecina pokój pod różnymi kątami, niemal widzę jak w powietrzu zostają snopy laserowego światła z mieniącymi sie drobinkami kurzu. Mała pantera zastyga w zamysleniu nad sznurem wędrujących mrówek. A my, ludzie, nie mieścimy się już z Tą czeredą w czterech ścianach. Siedząc na kuchennych szafkach i zwisając z karniszy kategorycznie żądamy plusowych temperatur i otworzenia bramy trzeszczącej pod naporem robactwa!
Wiosno, słyszałaś, czy mam ci wpuścić takiego do kanału słuchowego lub za koszulę?
*foto kota x3- Magdalena Pawełkiewicz-Sakowska
Do wiosny mentalnie daleko. Robię porządki hm wiosenne (hahahaaaaa!)
- Małżu, zastanawiam się, czy nie umaić domu choinką, która w swym wyrazie współgrałaby ze scenerią widoczną za oknem. Śmiem wątpić, czy utorujemy sobie drogę, by przedrzeć się w tym roku ze święconką. Nie możemy ryzykować także, by spadkobiercy zaginęli nam bez wieści w zaspach. Nie po to karmiliśmy ich tyle lat frykasami, żeby teraz ot tak sobie przepadli.
- Małżowino, nie wiem czy to aby dobry pomysł sprowadzać ponownie do domu legowisko mszyc i pajęczych miotów. Poza tym trzeba by mieć oczy naokoło głowy, żeby upilnować potomstwo rodzone i przysposobione, by nie właziło w igliwie po sufit.
- OCZY-WIŚCIE Małżu! jest na to sposób :)
 |
| Nie odchodźmy od tematu. Ja słyszałam! Jak to przysposobione?! |
 |
| Zemsta będzie strhhaszna! Za karhhę usnę na kilka godzin. |
 |
| A żeby było jeszcze strhhaszniej - nie powiem dobrhhanoc! |
W istocie rzeczy, Małż, święty człowiek, ma rację. Obecnie w kuchni grasują już wybudzone z zimowej hibernacji dzikie hordy mrówek. Szukają szaleńczo ujścia, lądując co noc w misce kota, na której ktoś napisał META. Obudziły się też kątniki i w popłochu biegają na obcasach po chacie w tę i nazad. W wannie relaksują się kosarze z rybikami. U sufitu na swym hamaku leżakuje krzyżak. Być może w mące wylegują się tłuste robale, boję się zajrzeć do rodzynek, które gotowe są pewnie odlecieć na własnych skrzydłach. Gdzie wejdę- życie wre. Bractwo niecierpliwie przytupuje w blokach startowych przy drzwiach balkonowych, spogląda w kalendarz, czy aby nie za szybko zbudziło się z zimowego snu. No niby nie. Jak wól, wiosna w kalendarzu. Kot robi sobie safari polując na wszystko co się rusza. Rzuca się w przepaść z rozhuśtanej lampy, z prędkością strzykwy przecina pokój pod różnymi kątami, niemal widzę jak w powietrzu zostają snopy laserowego światła z mieniącymi sie drobinkami kurzu. Mała pantera zastyga w zamysleniu nad sznurem wędrujących mrówek. A my, ludzie, nie mieścimy się już z Tą czeredą w czterech ścianach. Siedząc na kuchennych szafkach i zwisając z karniszy kategorycznie żądamy plusowych temperatur i otworzenia bramy trzeszczącej pod naporem robactwa!
 |
| 2xklik! Foty ślicznie się powiększają, żebyście mogli pozachwycać się cudnym owłosieniem! :) Monstrum miało ok. 7cm |
Wiosno, słyszałaś, czy mam ci wpuścić takiego do kanału słuchowego lub za koszulę?
*foto kota x3- Magdalena Pawełkiewicz-Sakowska
Co za pajęczysko, na widok takiego jestem pewna iż skakałabym wyżej niż to uroczę kocię :)
OdpowiedzUsuńResztki zimy mnie dopadły (dobrze, że chusteczek zapas jest) - czekam na tę wiosnę i czekam. Chyba w sen zimowy zapadła...
Kocię jeszcze nie jest wyspecjalizowane w skokach. Na parapecik, na którym tak malowniczo śpi, a który to wybrało sobie samowolnie, wskakuje trójstopniowo, zdobywając po kolei krzesło-biurko-parapet.
UsuńPająk ostatni zwie się uroczo kątnikiem domowym i na drugi raz chciałabym, aby zastosował się do swojej nazwy, a nie rzucał się desperacko z sufitu na ufryzowanie podczas spokojnej, acz odmóżdżającej i nielubianej czynności jaką jest prasowanie. Zaiste, przeżycie mobilizuje do podskoków ;)
Zdrówka winszuję! Zima finiszuje!
Padłam przy moim ulubionym sucharze :D Oczywiście! I oczy wisiały... :D
OdpowiedzUsuńPoza tym zima srima - miało nie wiać w oczy nam - no miało, miało. I się zesrało.
Pozdroł :D
rudanacjo, jak widaać za oknem- ocieplenie klimatu, na co tez wskazują okresy lata z zabójcza temperaturą w porywach do +20C :P
UsuńBuziaki :**